Widok na Alanya z kolejki linowej Teleferik.

Alanya i okolice - wycieczka

Lipiec 2025 r.

Wybraliśmy polskie biuro podróży z Alanyi (https://alanyaonline.pl) i to była najlepsza decyzja. Wycieczkę zarezerwowaliśmy w piątek, a już następnego dnia, w sobotę, wyruszyliśmy na pełną wrażeń podróż.

Plan wycieczki:

• Odbiór z hoteli (transfer)
• Zwiedzanie Jaskini Damlataş
• Relaks na Plaży Kleopatry
• Wjazd kolejką linową Teleferik na wzgórze
• Podziwianie słynnego wzgórza z twierdzą Kale z panoramicznych punktów widokowych (czas wolny)
• Zjazd kolejką linową z wzgórza Kale
• Zwiedzanie portu w Alanyi oraz Czerwonej Wieży
• Obiad nad malowniczą piknikową rzeką Dimçay z możliwością pływania (czas wolny)
• Wizyta na tureckim bazarze z 1,5 godziny czasu na zakupy
• Powrót do hoteli

Godzina odbioru: 8:30. Otrzymaliśmy informację, że autobus będzie spóźniony o około 10 minut.

Czekaliśmy przy bramie wjazdowej do hotelu. Na miejsce podjechał autobus, z którego wysiadła polska pilotka. Wystarczyło podać nazwisko, bez konieczności pokazywania biletów. W środku było już kilku uczestników – sami Polacy. Następnie autobus objeżdżał kolejne hotele, aby zabrać resztę grupy. Po drodze dołączył do nas turecki pilot. Gdy wszyscy byli już na pokładzie, pilotka przedstawiła się, omówiła program wycieczki oraz zasady organizacyjne. Aby uniknąć długich wyjaśnień na zewnątrz w upale, opowiadała o atrakcjach podczas jazdy autobusem. Pania agnieszka była wulkanem energii, pasji i humoru – profesjonalizm pilotki zdecydowanie podniósł komfort całej wycieczki i zapewnił świetną atmosferę. To połowa sukcesu każdej podróży!

1. Jaskinia Damlataş

Adres: Çarşı, Damlataş Cd. No:81, 07400 Alanya/Antalya, 

Po wyjściu z autobusu udaliśmy się w stronę jaskini, gdzie nasza pilotka podzieliła się ciekawostkami o samej jaskini, Plaży Kleopatry i okolicznych atrakcjach. Następnie ogłosiła przerwę – około 35 minut. Choć początkowo wydawało się, że to niewiele, w rzeczywistości był to wystarczający czas na zwiedzanie. Jaskinia zachwycała swoim pięknem, choć była niewielkich rozmiarów.

Zwiedzający udający się do Jaskini Damlataş. Po lewej jest WC. Naokoło mnóstwo stoisk

z pamiątkami czy lodami.

Jaskinia Damlataş - opis

Jaskinia Damlataş, położona na zachodniej stronie półwyspu w tureckim kurorcie Alanya, jest jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych w regionie. To jaskinia lądowa, do której jedyne wejście znajduje się od strony plaży Kleopatry, u podnóża zamku „Kale”. Odkryto ją przypadkowo w 1948 roku podczas prac nad budową portu. Podczas eksploracji terenu planowano otworzyć kamieniołom, który miał dostarczać budulec, jednak eksplozja dynamitu odsłoniła wejście do podziemnej jaskini. Po dokonanym odkryciu wejście do jaskini zabezpieczono, a kamieniołom przeniesiono w inne miejsce. Ściany skalne jaskini mają grubość co najmniej 10 metrów, co zapewnia jej wyjątkową stabilność i ochronę przed zapadnięciem. Nawet eksplozje dynamitu w 1948 roku nie wpłynęły na jej konstrukcję, co podkreśla naturalną trwałość tej niezwykłej formacji.

Po szczegółowych badaniach przeprowadzonych przez dwóch geologów jaskinia została udostępniona zwiedzającym, stając się tym samym pierwszą jaskinią turystyczną w Turcji.

Wejście do jaskini prowadzi przez 50-metrowy tunel, po którym schodzi się po schodach cylindrycznym zagłębieniem na jej dno. Grota ma wysokość 15 metrów, a jej wnętrze zdobią zapierające dech formacje naciekowe, takie jak stalaktyty, stalagmity i kolumny. Całkowita objętość jaskini szacowana jest na około 2,5 tysiąca metrów sześciennych, a jej dno leży poniżej poziomu morza.

Nazwa Damlataş, czyli Kapiący Kamień, została nadana ze względu na wodę kapiącą ze stalaktytów. Zjawisko to można obserwować głównie w okresie zimowym, trwającym 5-6 miesięcy w roku. Niestety, odwiedzający jaskinię latem najczęściej nie mają okazji zobaczyć tego wyjątkowego procesu, który inspirował nazwę całej jaskini.

Formacje naciekowe w jej wnętrzu, w tym stalaktyty i stalagmity, pochodzą sprzed około 15 tysięcy lat. Zaraz za wejściem znajduje się 50-metrowy korytarz, prowadzący do groty o cylindrycznym kształcie i wysokości 15 metrów. Z tego miejsca schodzi się na niższy poziom jaskini, gdzie przygotowano ławeczki dla osób chcących dłużej cieszyć się wyjątkową atmosferą miejsca.

Temperatura wewnątrz jaskini pozostaje stała przez cały rok, wynosząc 22°C, a wilgotność utrzymuje się na poziomie 95%. Powietrze w jaskini zawiera 71% azotu, 20,5% tlenu oraz 10-12 razy więcej dwutlenku węgla niż powietrze na zewnątrz. Ciśnienie atmosferyczne wynosi 760 mm Hg (1013 hPa).

Jaskinia jest również znana ze swoich właściwości leczniczych. Dzięki unikalnemu mikroklimatowi zalecana jest osobom z astmą oraz schorzeniami reumatycznymi. Astmatycy, którzy odwiedzają jaskinię, powinni najpierw spędzić trochę czasu na jej wyższym poziomie, aby stopniowo zaadaptować się do panujących tam warunków. Dopiero później wskazane jest zejście na dno jaskini.

Z drugiej strony mikroklimat i warunki panujące w jaskini mogą być niekorzystne dla osób z chorobami serca lub układu krążenia. Przed wejściem znajduje się tablica informacyjna, która ostrzega osoby z takimi problemami zdrowotnymi przed wizytą w jaskini.

Ze względu na wysoką wilgotność w jaskini, warto odczekać chwilę przed robieniem zdjęć. W innym przypadku obiektyw aparatu może zaparować, co uniemożliwi uchwycenie piękna formacji skalnych.

W pobliżu jaskini znajduje się parking, biuro informacji turystycznej oraz przystanek autobusowy, który umożliwia wjazd na szczyt wzgórza zamkowego. Dostępna jest również płatna toaleta (koszt: 20 lir tureckich).

Na pobliskim stoisku zakupiliśmy 5 magnesów za 180 lir, co w przeliczeniu wyniosło około 16 zł, czyli około 3 zł za sztukę. Pamiętaj jednak, że w takich miejscach warto się targować!

Godziny otwarcia:

Jaskinia Damlataş jest otwarta codziennie w godzinach 10:00–18:00.

Warto wiedzieć, że jaskinia pełni również funkcję uzdrowiskową. Codziennie, w godzinach 6:00–10:00 czasu lokalnego, jest dostępna wyłącznie dla kuracjuszy cierpiących na astmę, którzy korzystają z jej wilgotnego mikroklimatu. Aby uzyskać widoczne efekty zdrowotne, zaleca się co najmniej miesięczną terapię – co czyni ten rodzaj leczenia dość kosztownym. Po godzinie 10:00 jaskinia otwiera swoje podwoje dla turystów, a ze względu na popularność tego miejsca, często tworzą się tłumy, szczególnie jako punkt startowy zorganizowanych wycieczek. Jeśli chcesz zwiedzić jaskinię w spokoju, najlepiej przyjść około godziny 13:00.

Ceny biletów:

Wejście do Jaskini Damlataş jest płatne, a bilety można nabyć na miejscu. W 2025 roku cena biletu normalnego wynosiła jedynie 4,50 TL (to mniej niż 50 groszy!). Osoby odwiedzające jaskinię w celach leczniczych mogły zakupić bilet za zaledwie 0,30 TL.

Zwiedzanie:

Po wejściu do budynku, w którym znajduje się wejście do jaskini, pilot wycieczki zeskanował nasze bilety. Następnie przeszliśmy przez bramkę, by rozpocząć zwiedzanie.

W tym niewielkim budynku znajduje się wejście do jaskini oraz bramki do skanowania biletów. Wyjście prowadzi odrębną ścieżką po prawej stronie, za kwiatkiem. 

Po lewej wejście do jaskini, po prawej tablica z zasadami zachowania.

Po zeskanowaniu biletów przechodzimy przez wejście oznaczone tureckim napisem "Giriş" (wejście). Zaraz za nim znajduje się tablica informująca o zasadach zwiedzania jaskini.

1. Nie dotykaj stalaktytów i stalagmitów.

2. Zakaz palenia.

3. Nie wyrzucaj śmieci.

4. Zachowaj ciszę – nie rozmawiaj głośno.

Dalej podążaliśmy długim tunelem, podziwiając przepiękne stalaktyty, stalagmity i kolumny w różnych rozmiarach. Nie mogliśmy jednak zatrzymywać się zbyt długo, ponieważ za nami podążała spora grupa zwiedzających.

Takie cuda zobaczyliśmy zaraz po wejściu do jaskini. Przepiękne formacje skalne.

Zeszliśmy na samo dno jaskini, do imponującej, wysokiej groty. Tam podziwialiśmy otaczające nas widoki — zarówno w górę, jak i w dół, uwieczniając wszystko na zdjęciach. Powietrze było niezwykle gorące i wilgotne, co spotęgowało wyjątkową atmosferę tego miejsca.

Schody prowadzące w dół, do jamy jaskini. 

Widok z jamy jaskini na schody. 

Tablica opisująca Jaskinię Damlataş na dolnym poziomie jaskini.  

Zdjęcia pokazują piękne, naturalne wnętrze jaskini z imponującymi oświetlonymi stalaktytami i stalagmitami.

Po lewej idziemy do wyjścia. Po prawej wyjście z jaskini. 

Schody prowadzące na Plaże Kleopatry w pobliżu Jaskini Damlataş.

2. Kleopatra Beach - Plaża Kleopatry

Adres: Kızlar Pınarı, Atatürk Blv. No:187, 07460 Alanya/Antalya,

Jedna z najpiękniejszych plaż w Turcji znajduje się na malowniczej Riwierze Tureckiej, w kurorcie Alanya, i rozciąga się na długości 2,5 kilometra. Według legendy materiał skalny i piasek zostały tu sprowadzone statkami z plaży w Aleksandrii, w Egipcie, przez Marka Antoniusza jako dar dla Kleopatry. Legenda głosi, że egipska królowa uwielbiała kąpiele w niewielkiej zatoce, nad którą rozciąga się plaża.

Miękki, złocisty piasek, liczne hotele, restauracje, bary oraz bogata oferta sportów wodnych co roku przyciągają miłośników plażowania i kąpieli. Wielu turystów odwiedzających Alanyę marzy o chwili relaksu właśnie na tej wyjątkowej plaży, owianej historią i legendą. Sama plaża zachwyca urodą – jest szeroka i przestronna, w niektórych miejscach zapierająca dech w piersiach. Plaża Kleopatry jest dostępna publicznie, a na jej terenie znajdują się również udogodnienia, takie jak bary, leżaki z baldachimami czy luksusowe, osłonięte leżanki przypominające te z Malediwów – idealne miejsce na niezapomniany wypoczynek dla każdego.

Uwaga! Wynajęcie parasoli i leżaków na plaży jest odpłatne.

Plaża jest piaszczysto-kamienista, a woda w morzu zachwyca przepięknym lazurowym odcieniem. Co więcej, plaża została wyróżniona prestiżowym międzynarodowym certyfikatem Błękitnej Flagi (Blue Flag), który gwarantuje najwyższą jakość czystości wody oraz bezpieczeństwo.

Na plaży organizowane są różnorodne sporty wodne, które z pewnością przypadną do gustu zarówno amatorom adrenaliny, jak i tym, którzy szukają nowych wrażeń takie jak: rozgrywki w siatkówce plażowej oraz w triatlonie i piłce nożnej. Doskonałe warunki do nurkowania. W sezonie możliwość uprawiania różnorodnych sportów wodnych jet-ski, parasailing, banany narty wodne, windsurfing.

Zachęcamy do relaksu na odcinku plaży położonym tuż przy wspomnianej wcześniej jaskini. Woda w tym miejscu jest krystalicznie czysta, a co najważniejsze – wejście do morza jest komfortowe i bezpieczne. 

My natomiast jedynie zeszliśmy na plażę, uchwyciliśmy kilka pamiątkowych zdjęć i ruszyliśmy w dalszą drogę.

Słynna plaża z drobnym piaskiem oferuje relaksujący klimat, co pokazują powyższe zdjęcia. 

Wracamy po schodkach na górę, skręcamy w lewo i wchodzimy do parku.

Po prawej stronie zejście na Plażę Kleopatry. Widok z Parku Atatürka.

3. Atatürk Parkı - Park Atatürka

Adres: Saray, Güzelyalı Cd. No:6, 07400 Alanya/Antalya, 

Park Atatürka to malowniczy nadmorski park położony w samym sercu Antalyi, Turcja. Ta tętniąca życiem zielona oaza zachwyca zapierającymi dech w piersiach widokami na Morze Śródziemne, starannie utrzymanymi ogrodami i bogatą ofertą zajęć rekreacyjnych. To ulubione miejsce zarówno mieszkańców, jak i turystów, oferujące spokojne schronienie od zgiełku miasta. Harmonijna atmosfera parku, wzbogacona spektakularnymi widokami na wybrzeże, sprawia, że jest to doskonałe miejsce na relaks i regenerację sił.

Park zachwyca bogactwem roślinności, w tym majestatycznymi palmami, pachnącymi kwiatami i bujną zielenią. Odwiedzający mogą spacerować po urokliwych, krętych ścieżkach, odpoczywać na ławkach z widokiem na malownicze otoczenie lub zorganizować piknik w przyjemnym cieniu drzew.

Kilka ujęć z pięknego, nadmorskiego Park Atatürka.

4. Kedi Park  - Park Kotów

W Parku Atatürka znajduje się prawdziwy raj dla miłośników kotów – miejsce znane jako 

Kedi Park. To dosłownie koci azyl. Z każdej strony można zobaczyć koty w najróżniejszych kolorach. Odpoczywają na trawnikach, ławkach, w specjalnie zaprojektowanych domkach, na kocach czy kamieniach – są dosłownie wszędzie.

Kedi Park jest pięknym przykładem troski miasta o swoje futrzaste czworonogi. To spokojna oaza, gdzie zarówno koty, jak i odwiedzający mogą współistnieć w harmonii. Ten park to coś więcej niż zwykła zielona przestrzeń – to dedykowane schronienie dla uratowanych kotów, które mogą swobodnie wędrować wśród drzew i kwiatów. Dla turystów jest to miejsce pełne uroku, wypełnione delikatnym mruczeniem i zabawnymi miaukami, co czyni je wyjątkowym doświadczeniem, jakiego nie znajdziemy w innych parkach.

Odwiedzający mogą spacerować po malowniczych, krętych ścieżkach i odpoczywać na strategicznie rozmieszczonych ławkach, ciesząc się towarzystwem kotów. Park jest zadbany, otoczony kwitnącymi kwiatami i bujną zielenią, co tworzy malowniczą scenerię. To doskonałe miejsce na relaks – zarówno dla rodzin, par, jak i samotnych podróżników. Przyjazne koty często podchodzą do odwiedzających, by dać się pogłaskać i nawiązać kontakt.

Poza swoją uroczą kocią społecznością, Kedi Park oferuje także możliwość poznania lokalnych inicjatyw na rzecz ochrony zwierząt. Odwiedzający mogą brać udział w różnych wydarzeniach lub po prostu obserwować radosne interakcje między kotami.

W parku obowiązuje jednak kilka zasad. Kotów nie wolno wynosić poza jego teren, nie można wchodzić do ich domków, a co najważniejsze – nie wolno ich dokarmiać! Jeśli chcecie okazać trochę czułości tureckim kotom i odwiedzić ten wyjątkowy zakątek, szukajcie Kedi Parku TUTAJ.

* Na miejscu działa starsza pani, która z własnej kieszeni opiekuje się bezdomnymi kotami. Jeśli macie możliwość, kupcie jej trochę karmy dla kotów. To niewielki wydatek, a dla niej i kotków ogromna pomoc! 🐱🐱🐱

Kotki w swoim kocim raju. wylegują się w cieniu na kocach w uroczych domkach.

Opuszczając park, udaliśmy się na miejsce zbiórki przy jaskini. Po sprawdzeniu obecności grupy ruszyliśmy dalej, spacerując kilka minut ulicą Sultan Alaaddin Cd., a następnie kontynuując wzdłuż ulicy Güzelyalı Cd., by dotrzeć do kolejnej atrakcji.

Dolna stacja kolejki linowej Teleferic przy ulicy Güzelyalı Cd.

5. ALANYA TELEFERİK A.Ş. - kolejka linowa Teleferik.

Adres: Saray, Güzelyalı Cd. No:7, 07400 Alanya/Antalya,

W sierpniu 2017 roku, po wielu latach planowania i marzeń lokalnych władz, w Alanyi otwarta została kolejka linowa Teleferik. Kolejka wznosi się na wysokość 300 metrów, a jej trasa liczy 900 metrów, łącząc legendarną plażę Kleopatry z historyczną twierdzą Alanyi. Wyposażona jest w 17 nowoczesnych, przeszklonych wagoników, każdy mieszczący maksymalnie 8 osób, co pozwala na przewiezienie ponad 1000 pasażerów w ciągu godziny.

Kolejka linowa Teleferik rozpoczyna i kończy swoją trasę w pobliżu Jaskini Damlataş, tuż przy początku słynnej plaży Kleopatry od strony centrum miasta. Dolna stacja kolejki znajduje się w dogodnym miejscu, dzięki czemu można do niej łatwo dotrzeć zarówno pieszo, jak i lokalnym transportem publicznym.

Kolejka działa codziennie. W sezonie letnim czynna jest od 9:30 do 23:00, natomiast w sezonie zimowym, który rozpoczyna się pod koniec października, kursuje od 10:30 do 20:30.

Ceny biletów

Teleferik w Alanyi oferuje różne rodzaje biletów, w tym bilety w jedną stronę, w obie strony oraz ulgowe dla dzieci. Dla tych, którzy nie chcą tracić czasu w kolejkach, dostępna jest opcja Fast Track. To bilet z priorytetowym wejściem, który pozwala ominąć tłumy, a przejazd odbywa się w prywatnej kabinie, samemu lub w towarzystwie bliskich, bez innych pasażerów.

Aktualne ceny biletów (lipiec 2025):

• Bilet normalny (w obie strony): 500 TL (46 zł)
• Bilet ulgowy dla dzieci w wieku 6–12 lat (w obie strony): 325 TL (30 zł) – wymagane okazanie legitymacji szkolnej
• Dzieci do 6. roku życia: bezpłatnie

– Bilet normalny w jedną stronę : 460 TL (42 zł)
– Bilet dla dzieci 6-12 lat w jedną stronę: 325 TL (30 zł)
– Bilet Fast Track (w obie strony, prywatna kabina): 1000 TL (90 zł)
– Fast Track (w jedną stronę): 795 TL (72 zł)

Uwaga: Ceny mogą się różnić w zależności od sezonu, dlatego warto sprawdzić je na miejscu.

Więcej informacji znajdziesz tutaj:

https://alanyateleferik.com

Przejazd naszą grupą:

Bilety na kolejkę linową zostały rozdane przez pilotkę wycieczki, która przypomniała, aby ich nie zgubić – w takim przypadku konieczny byłby ich samodzielny zakup. Pilotka wskazała również godzinę i miejsce zbiórki przy Parku Atatürka, w pobliżu postoju taksówek. Na wjazd, zwiedzanie na górze i zjazd mieliśmy zaplanowane około 2 godziny. Po dotarciu na szczyt mieliśmy kierować się prosto i spotkać się pod meczetem.

Następnie całą grupą udaliśmy się do stacji kolejki linowej Teleferic. Na szczęście nie było żadnych kolejek, więc wszystko przebiegło szybko i sprawnie.

Przy wejściu pracownik obsługi skanował nasz bilet i przechodziliśmy przez bramkę.

Potem dobierali nas po 8 osób i wsiadaliśmy do wagonika. Należało się ustawić za żółtą linią i szybko wsiadać, gdyż wagonik się nie zatrzymywał, tylko powoli jechał.

Przejazd na wzgórze Kale to czysta przyjemność, widoki są naprawdę nieziemskie: plaża Kleopatry , morze, panorama na Alanyę i na góry.

Podróż kolejką linową teleferik w Alanyi na wzgórze trwa zaledwie 3–5 minut. Kolejka linowa jest bardzo cicha , nowoczesna a jazda nią jest stabilna ,pasażerowie nie odczuwają żadnych wstrząsów.

Podczas podróży poznaliśmy niezwykle sympatyczną polską rodzinę – małżeństwo z dwiema córkami. Spędziliśmy z nimi sporo czasu na rozmowach, które były naprawdę przyjemne i pełne uśmiechu.

Po wyjściu z kolejki czekała nas droga prowadząca do schodów – i tutaj zaczęła się bardziej wymagająca część wycieczki. Weszliśmy na teren fortecy Ehmedek, której zwiedzanie jest darmowe, ponieważ stanowi ona przejście między stacją kolejki a dostępną dla mieszkańców częścią wzgórza. Droga wiodła w górę po licznych schodach, a słońce i wysoka temperatura dodawały wyzwaniu intensywności. Kilkukrotnie zatrzymywaliśmy się, aby złapać oddech, napić się wody i nacieszyć się zapierającymi dech w piersiach widokami.

Widoki na Alanye podczas wędrówki w górę na wzgórze zamkowe Kale.

Zdjęcia ©2025 Airbus,CNES / Airbus, Maxar Technologies

Alanya położona jest na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Na morzu zabytkowe statki wycieczkowe. 

Docieramy na szczyt, skąd wyruszamy uroczą uliczką na południe. Po drodze mijamy malownicze budynki, w tym przytulne kawiarnie i lokalne sklepy. Nie brakuje także stoisk z pamiątkami, odzieżą, lodami oraz orzeźwiającymi napojami, które dodają miejscu wyjątkowego klimatu.

Urbania wiszą na kolorowych narzutach czy dywanach po obu stronach uliczki. 

Zmęczeni widzimy już nasze miejsce zbiórki na górze - meczet.

Przed nami najstrarszy meczet w mieście Alanya - Meczet Sulejmana Wspaniałego.

6. Suleymaniye Mosque - Meczet Sulejmana Wspaniałego

Adres: Hisariçi, Ehmedek Sk. No:10, 07400 Alanya/Antalya, 

Znany wśród ludzi pod różnymi nazwami, meczet ten określany jest również jako Meczet Alaaddina, Meczet Kale oraz Meczet Orta Hisar.

Meczet jest otwarty dla turystów. Pracownik opiekujący się świątynią sprawdzi, czy Wasz ubiór jest odpowiedni, a jeśli nie odbywa się akurat modlitwa – z radością pozwoli Wam wejść do środka.

Historia Meczetu

Meczet ma niezwykle interesującą historię. Został pierwotnie wzniesiony przez sułtana seldżuckiego Alaeddina Keyqubada I w pierwszej połowie XIII wieku. Niestety, jego pierwotna forma uległa zniszczeniu na skutek burzy, podczas której piorun uderzył w budowlę, wywołując pożar. Świątynia została odbudowana w XVI wieku, za czasów panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego. Co ciekawe, podczas rekonstrukcji wykorzystano oryginalne materiały użyte do budowy meczetu 300 lat wcześniej.

Obecnie meczet jest ceglaną budowlą z charakterystycznym minaretem. Do jego konstrukcji użyto gruzu i cegły, a wnętrze oraz detale architektoniczne zachowują charakterystyczne cechy seldżuckie. Minaret i kopuła meczetu mają ośmiokątny plan. Drewniane elementy – takie jak drzwi, ambona, ramy okienne oraz skrzydła – zostały wykonane z cedru i nawiązują do stylu osmańskiego z XVI wieku. Po północnej stronie budynku, przed wejściem, mieści się kruchta zwieńczona trzema kopułami, opartymi na spiczastych łukach i wspartymi na czterech filarach. Budynek ma plan kwadratu i składa się z jednego, przestronnego pomieszczenia.

W północno-zachodnim narożniku haremu dobudowano minaret, a w północno-wschodnim zlokalizowano sklepioną cysternę. Obok niej znajduje się zadaszone miejsce przeznaczone do ablucji, czyli rytualnego obmycia ciała lub jego części.

Wnętrze meczetu jest niezwykle skromne i nie robi dużego wrażenia. Znajdziemy tam jedynie puste, białe ściany, co może zaskakiwać, zwłaszcza w porównaniu do bogato zdobionych kościołów. Jednak ta prostota ma głęboki sens – muzułmanie nie uznają przedstawień Boga ani żadnych ikon, więc w meczetach zamiast obrazów można spotkać jedynie florystyczne motywy, które pojawiły się w późniejszych czasach. Warto zajrzeć do środka, by zobaczyć najstarszy meczet w mieście.

Meczet posiada specjalnie wydzielone strefy przeznaczone wyłącznie dla kobiet. Niestety, w wielu przypadkach są one oddzielone zasłonami, a czasem kobiety mają do dyspozycji tylko niewielki pokoik.

Dla tych, którzy jeszcze nie mieli okazji zwiedzać meczetu, przygotowałam krótką turystyczną etykietę, która pomoże w odpowiednim przygotowaniu.

Jak przygotować się do zwiedzania meczetu?

1. Unikaj wchodzenia do meczetu w trakcie modlitwy – uszanuj czas modlących się.
2. Bez wyjątku zdejmij buty przed wejściem! Możesz zostawić je na regałach lub nosić w ręku, ale nigdy nie kładź ich na ziemię.
3. Ubierz się odpowiednio – zarówno kobiety, jak i mężczyźni powinni mieć zakryte ramiona i kolana. Kobiety dodatkowo muszą zakryć włosy (przy opisywanym meczecie można wypożyczyć chustę i spódnicę).
4. Jeśli przy wejściu znajduje się lina odgradzająca, nie przekraczaj jej – dalsza część meczetu jest zarezerwowana dla wiernych.
5. Pod żadnym pozorem nie rób zdjęć osobom modlącym się – to nie miejsce na sesje zdjęciowe. Pomyśl, jak Ty byś się czuł, gdyby ktoś fotografował Cię podczas mszy.

Nad świątynią zazwyczaj pieczę sprawuje opiekun meczetu, który dba o jego stan techniczny oraz utrzymanie. To właśnie on decyduje, czy jesteście odpowiednio ubrani, i wskazuje, gdzie można wejść. Alanya, będąc typowo turystycznym miejscem, niemal zawsze ma opiekuna lub imama obecnego przy wejściu do meczetu, gotowego pomóc odwiedzającym.

Nasze zwiedzanie meczetu

Nasze spotkanie z pilotką miało miejsce przy meczecie obok cmentarza, po wejściu na wzgórze. Gdy grupa była już w komplecie, pilotka opowiedziała nam o historii oraz architekturze Meczetu Sulejmana Wspaniałego. Dodatkowo przedstawiła informacje o cmentarzu i charakterystycznym wyglądzie nagrobków. Następnie szczegółowo zapoznała nas z zasadami obowiązującymi podczas wizyty w meczecie.

Podchodząc do wejścia, zdjęliśmy buty i ułożyliśmy je na schodach. Przed meczetem dostępne były ławki, na których można było usiąść. Kobiety, zgodnie z zasadami, musiały założyć chusty na głowę i ramiona oraz spódnice przykrywające nogi. Opiekun meczetu udostępniał chusty i spódnice osobom, które ich nie miały.

Ja miałam swoją chustę i spódnicę w plecaku, więc byłam przygotowana do wizyty.

Miejsce zbiórki przy meczecie, obok cmentarza. 

Przygotowania przed wejściem do Meczetu Sulejmana Wspaniałego.

Do meczetu weszliśmy odpowiednio ubrani, zgodnie z obowiązującymi zasadami. Wnętrze okazało się dość skromne i nie wywarło na nas większego wrażenia, być może dlatego, że wcześniej mieliśmy już okazję odwiedzić kilka innych meczetów.

Meczet w środku, skromnie i ubogo. Panuje spokój i cisza.

Ja z mężem w meczecie. Po prawej miejsce z modlitewnikami, książkami. można tam też zostawić drobny datek na utrzymanie meczetu. 

Obok meczetu znajduje się stary cmentarz na terenie zamku, gdzie jeszcze w XX wieku odbywały się pochówki. Na nagrobkach można dostrzec daty urodzin i śmierci, które na pierwszy rzut oka wydają się wręcz nieprawdopodobne – na przykład ktoś miałby żyć ponad 600 lat. To pozorne nieporozumienie wynika z faktu, że obie daty zapisano według różnych kalendarzy. Data urodzin pochodzi z kalendarza muzułmańskiego, natomiast data śmierci opiera się na kalendarzu gregoriańskim. Warto dodać, że kalendarz gregoriański, obowiązujący dziś w Turcji, został wprowadzony dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym przez Kemala Atatürka..

Nagrobek po prawej stronie: data urodzenia 1308, data śmierci 1963. Z tej informacji można by pomyśleć, że pochowany tu człowiek żył 655 lat.

Na tureckim cmentarzu, że nagrobki są bardzo podobne. Dodatkowo wszystkie zwrócone są w jedną stronę, w kierunku Mekki, tak, by wskrzeszeni zmarli wiedzieli od razu, gdzie się kierować.

Większość nagrobków w islamie wygląda niemal identycznie. Wynika to z zasad sunnickiej odmiany tej religii, która nie akceptuje wywyższania jednych wyznawców ponad innych. Islam zabrania również wszystkiego, co mogłoby przypominać kult świętych.

Jak przebiega pogrzeb w islamie?

W Turcji szczególnie istotne jest, aby pochówek odbył się jak najszybciej. Czas odgrywa kluczową rolę w muzułmańskiej ceremonii pogrzebowej, głównie ze względu na panujący klimat. Zazwyczaj nie powinno się przekraczać 48 godzin od momentu śmierci. Proces przygotowania do pochówku obejmuje kilka starannie przestrzeganych etapów: ogłoszenie z meczetu, oczyszczenie ciała z wszelkich sztucznych elementów, rytualne obmycie, zamknięcie oczu i uszu, a następnie perfumowanie. Po tych czynnościach ciało zostaje owinięte w materiał zwany kafn, czyli całun. Dopiero po dokładnym przygotowaniu oraz odprawieniu modlitw można przejść do samego pogrzebu.

Ceremonia pogrzebowa rozpoczyna się w meczecie, gdzie odbywają się modlitwy prowadzone przez imama. Kobiety i mężczyźni modlą się w oddzielnych przestrzeniach. Następnie ciało, niesione w trumnie, transportowane jest na cmentarz. Po zakończeniu modlitw uczestnicy, w tym krewni, rodzina oraz imam, przenoszą się na miejsce pochówku. Tam ciało, owinięte jedynie w całun, zostaje złożone do wykopanego grobu, który następnie przykrywa się gałęziami, kamieniami oraz ziemią.

Ciało, owinięte w całun, składa się w grobie o głębokości około 5 stóp (ok. 1,5 metra). Trumny nie są używane – zwłoki spoczywają bezpośrednio na ziemi, z głową zwróconą w stronę Mekki. Zgodnie z naukami Koranu, pochówek powinien odbywać się w prostocie – bez trumny, wyłącznie w białym całunie. Muzułmanie wierzą, że człowiek, pochodząc z ziemi, musi do niej powrócić w czystości, tak jak przyszedł na świat.

Jedną z dawnych tradycji jest przygotowywanie chałwy, która następnie rozdawana jest uczestnikom pogrzebu, sąsiadom oraz napotkanym na drodze konduktu żałobnego. Bezpośrednio po pogrzebie bliskim zmarłego składa się kondolencje, najczęściej na cmentarzu lub w domu. W domu odbywają się również obrzędy lamentacyjne, podczas których recytowane są fragmenty Koranu. 

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat ceremonii związanych ze śmiercią w islamie, odwiedź tę stronę:

https://podroze.onet.pl/ciekawe/groby-bez-trumien-pogrzeby-bez-kobiet-czyli-smierc-w-turcji/e40x4nz

.......................................................................................................................

7. Spacer po Wzgórzu Kale.

Po wyjściu z meczetu i odwiedzeniu pobliskiego cmentarza mieliśmy około 1,5 godziny czasu wolnego. Każdy z nas spędził ten czas według własnych upodobań. Jedni postanowili zwiedzać okolicę, inni ruszyli na zakupy w poszukiwaniu pamiątek, a jeszcze inni zrelaksowali się przy kawie, obiedzie lub lodach. My zdecydowaliśmy się na samodzielne odkrywanie okolicy i wybraliśmy spacer. Wyruszyliśmy w stronę ulicy Ehmedek Sk., znajdującej się tuż za cmentarzem. Po lewej stronie na murze zauważyliśmy tablice z wystawą zdjęć, które dokumentują historię budynku oraz opisują wnętrze meczetu. Idąc dalej, za murem skręciliśmy w lewo, a po prawej stronie naszym oczom ukazały się pozostałości murów (być może obronnych), ruiny oraz liczne zabytkowe domy. Te piękne budowle, wzniesione w XIX wieku z drewna i kamienia, przyciągały naszą uwagę swoją wyjątkową architekturą i klimatem.

IKontynuujemy spacer ulicą Ehmedek Sk, a na skrzyżowaniu skręcamy w prawo w Kale Cd. Podążamy tą malowniczą uliczką, która stopniowo pnie się w górę. Po drodze mijamy imponujące, piękne kaktusy, które zachęcają nas do zrobienia krótkiej sesji zdjęciowej.

Kaktus zwany opuncją figową i jego owoce, powszechnie spotykany w Alanyi i innych regionach

o ciepłym klimacie śródziemnomorskim.

Zgłębiłam temat tych kaktusów, przeszukując internet, i dowiedziałam się wielu ciekawostek. To rodzaj kaktusa, znany również jako opuncja figowa lub figowiec indyjski, który często spotyka się w żywopłotach na śródziemnomorskim wybrzeżu Turcji. Panujący tam klimat idealnie sprzyja jego rozwojowi i rozprzestrzenianiu się.

Choć opuncja pochodzi pierwotnie z Ameryki, jej zastosowania są imponujące. Oprócz owoców, jej charakterystyczny łodygopodobny pień wykorzystuje się do produkcji żywności, pigmentów oraz paszy dla zwierząt. Co więcej, ta roślina pełni ważną funkcję ekologiczną, skutecznie zapobiegając erozji gruntów na terenach nachylonych w stronę morza.

Owoce opuncji figowej, zwane figami indyjskimi, mają kształt przypominający cytrynę lub śliwkę i dojrzewają pod koniec września. W pełni dojrzałe owoce zyskują intensywnie czerwoną skórkę, a ich wnętrze mieni się ognistym odcieniem pomarańczu. Z tych owoców powstają przepyszne syropy, przetwory oraz galaretki.

Teraz kierujemy się wyżej ulicą Kale Cd.

Po lewej stronie co chwilę są punkty widokowe na rozciągający się na dole port i plaże Alanyi oraz

na Morze Śródziemne.

Idąc dalej, po prawej stronie znajduje się toaleta. Choć nie było tam nikogo z obsługi, zauważyliśmy koszyczek na datki, do którego można wrzucić drobną opłatę.

Kontynuując drogę w górę, po prawej stronie mijamy turecką restaurację Muhtarın Yeri, która dysponuje niewielkim parkingiem. Nie mieliśmy okazji, by się tam zatrzymać, jednak według opinii jest to historyczne i popularne wśród turystów miejsce położone tuż pod Zamkiem w Alanyi. Restauracja słynie z niesamowitego jedzenia w przystępnych cenach oraz pięknych widoków.

Decydujemy się skrócić sobie drogę. Tuż za restauracją, po lewej stronie, zauważamy kamienną ścieżkę prowadzącą w górę i postanawiamy nią pójść. Po krótkim spacerze wracamy na główną drogę Kale Cd. Następnie skręcamy w prawo, gdzie znajduje się kawiarnia Son Durak Cafe. Idziemy wzdłuż ogrodzenia obok tej kawiarni, zatrzymując się co chwilę, by zrobić kolejne zdjęcia z malowniczym widokiem na Alanyę.

Zdjęcie w pobliżu kawarni Son Durak Cafe.

Idziemy w dół szukając znaków na meczet - Suleymaniye Mosque.

Po drodze mijamy historyczną zabudowę twierdzy Ehmedek, mury obronne, wieży, ruiny. 

Po chwili docieramy w okolice meczetu. W zasadzie zatoczyliśmy koło, wracając z innej strony. 

Tak mniej więcej wyglądała nasza trasa od meczetu do meczetu. 

Zdjęcia ©2025 Airbus,CNES / Airbus,Maxar Technologies,Dane mapy ©2025 

Mieliśmy jeszcze trochę wolnego czasu, więc postanowiliśmy odwiedzić stary bazar (targ).

Wejście przez bramę po prawej na targ - Bedesten Old Bazaar.

8. Bedesten Old Bazaar - Stary Bazar.

PPrzechodząc przez bramę, naszym oczom ukazuje się wąski, prostokątny plac otoczony stoiskami i sklepikami. Nad głowami rozpięte są ogromne płótna, które zapewniają ochronę przed słońcem.

Kupiliśmy kilka magnesów, kartek i bransoletkę z muszelek. Mieliśmy już mało czasu. 

Co mi się bardzo spodobało to opis do tykw (naczyń wykonanych z wydrążonego owocu tykwy pospolitej). Opis był w czterech językach, a jako pierwszy był język polski. Rzadko w naszych podróżach widzimy tłumaczenie na język polski, tak samo jest z audioprzewodnikami, jest wiele języków, nawet mandaryński, tylko prawie nigdy język polski. Dziwne! Polacy podróżują po całym świecie, a pomija się nas jeżeli chodzi o takie udogodnienia. 

......................................................................................................................

Podczas naszej wycieczki zorganizowanej mieliśmy ograniczony czas na zwiedzanie wzgórza Kale. Mimo to, warto poświęcić uwagę dwóm wyjątkowym miejscom: Zamek w Alanyi, znany w języku tureckim jako Alanya Kalesi, oraz Twierdza Ehmedek. Cały teren twierdzy, nazywany przez lokalnych mieszkańców "zamkiem" (kale), to prawdziwe wyzwanie dla każdego turysty. Aby w pełni odkryć tajemnice obu tych miejsc, najlepiej przeznaczyć na ich zwiedzanie cały dzień.

1) Zamek w Alanyi - wznosi się majestatycznie na samym szczycie wzgórza Kale.

Adres: Hisariçi, 07400 Alanya/Antalya

Wejście do zamku, wraz z kasą biletową, znajduje się przy ulicy Kale Cd, w pobliżu Ravza Restaurant oraz Kale Taxi. To właśnie tutaj kończy się piesza trasa prowadząca z dolnej części miasta, a także przybywają autobusy i taksówki.

Zamek w Alanyi został zbudowany w 1226 roku. Oprócz zamku wzniesiono także sześciokilometrowe mury obronne z 150 wieżami strażniczymi. Integralną część fortyfikacji Alanyi stanowią znajdujące się u stóp wzgórza, po jego wschodniej stronie, takie miejsca jak Czerwona Wieża, seldżuckie stocznie, doki oraz budynek arsenału. Warto również zobaczyć pozostałości fortecy wewnętrznej.

Po południowo-zachodniej stronie wzgórza znajduje się Forteca Wewnętrzna (İç Kale), zwana także cytadelą. Jest to niewielki teren otoczony dodatkowymi murami, na którym można podziwiać ruiny dawnych budowli. To właśnie pod bramę cytadeli dojeżdżają autobusy miejskie, które dowożą turystów i wczasowiczów, docierają tu także największe grupy turystów pieszych.

Fortyfikacje zostały wzniesione w strategicznym, militarnym celu, zapewniając skuteczną obronę przed ewentualnymi atakami wroga. Wewnątrz twierdzy można podziwiać liczne ruiny, w tym bizantyjski kościół oraz rozmaite zbiorniki wodne. Na całym wzgórzu rozmieszczono około 400 cystern, służących do przechowywania wody pitnej w razie oblężenia. Dziś mury otaczające wzgórze stały się symbolem Alanyi i jedną z jej najpiękniejszych wizytówek, widoczną zarówno z plaży Kleopatry, jak i plaży Keykubata.

Jak dotrzeć do Zamku w Alanyi?

Do zamku można dostać się na cztery sposoby:

1. Najwygodniejszą opcją jest przejazd kolejką linową Teleferik. Górna stacja kolejki znajduje się tuż obok jednego z wyjść z twierdzy.

2. Piesza wędrówka na szczyt, szlakiem rozpoczynającym się w pobliżu centrum miasta. Przy Czerwonej Wieży i starożytnej stoczni. Spacer ten zajmuje około 2 godzin.

3. Najbardziej ekonomicznym i wygodnym sposobem, aby dotrzeć na szczyt wzgórza, jest skorzystanie z miejskiego autobusu nr 4. Autobus odjeżdża z centrum Alanyi (Plac Hürriyet) po wschodniej stronie miasta i dojeżdża aż do samego szczytu. Końcowy przystanek znajduje się tuż przy bramie prowadzącej do Zamku. Kursy odbywają się co godzinę, od 9:00 do 19:00, a koszt biletu to około 7,00 TL.

Autobus oznaczony jest literą "D", co wskazuje na przystanek (durak).

4. Możesz także wybrać żółtą taksówkę lub własny samochód. Jednak w sezonie turystycznym znalezienie miejsca parkingowego może być dużym wyzwaniem.

Strona internetowa Zamku:

https://www.alanyakalesimuzesi.com.tr

2) Twierdza Ehmedek

Adres: Hisariçi, Ehmedek Sk. No:13, 07400 Alanya/Antalya

Na północnym zboczu wzgórza zamkowego, w miejscu gdzie półwysep łączy się z lądem, znajdują się ruiny fortecy znanej jako Twierdza Ehmedek. Choć jej obecna forma pochodzi z czasów seldżuckich, została wzniesiona na fundamentach starożytnych umocnień, co łatwo zauważyć po ich barwie i konstrukcji.

W czasach seldżuckich i osmańskich Twierdza Ehmedek pełniła kluczowe funkcje obronne. Stacjonował tu garnizon wojskowy, przechowywano skarbiec oraz broń, a także wykorzystywano ją jako więzienie, z lochami dla przestępców. Na jej terenie można odnaleźć pozostałości małej łaźni, cystern na wodę oraz ruiny licznych, nie do końca zidentyfikowanych, budynków.

Okolice twierdzy, również nazywane Ehmedek, są fascynującym miejscem do zwiedzania i eksploracji. Odwiedzający mogą odkryć zabytkowe budowle, takie jak meczet Sulejmana czy Dom Kultury (tr. Kültür Evi).

Jak dotrzeć do Twierdzy Ehmedek?

Możesz dotrzeć na kilka sposobów:

1. Najwygodniejszą opcją jest kolejka linowa Teleferik, której górna stacja znajduje się przy jednym z wyjść z twierdzy.

2. Spacer do Twierdzy

Od ulicy Kaleyolu Cd. w Alanya, potem Kale Cd i  Ehmedek Sk. Należy dojść do Meczetu Sułtana i potem kawałek dalej za znakami.

3. Autobus miejski - trzeba podpytać jaki numer, bo na trasie widzę przystanki D

4. Żółta taksówka lub samochód.

........................................................................................................................

Godziny otwarcia dla Zamek Alanya i Twierdza Ehmedek:

Od 08:30 – 19.00 w okresie letnim i od 08:30-17:30 w okresie zimowym.

Bilety:

Bilety wstępu obowiązują do obu części twierdzy i można je nabyć przy wejściu do każdego z tych miejsc. Pamiętaj, aby po zwiedzeniu jednej części zamku zachować bilet, ponieważ będzie on potrzebny do odwiedzenia drugiej.

Cena biletu dla osoby dorosłej do Twierdzy Alanya wynosi około 12 euro (zaleca się sprawdzenie aktualnej ceny).

Więcej informacji o tych dwóch twierdzach:

https://turcjawsandalach.pl/content/twierdza-w-alanyi

https://wikingiwilkolak.pl/na-urlopie/alanya-twierdza

https://www.onet.pl/turystyka/samochodem-na-wakacje/plaza-kleopatry-i-twierdza-kalesi-dlaczego-kochamy-alanye/55gg13s,30bc1058

Na mapie widać lokalizację tych dwóch twierdz.

Zdjęcia ©2025 Airbus,CNES / Airbus,Maxar Technologies,Dane mapy ©2025 

Wychodząc z bazaru, skręcamy w lewo i kierujemy się w dół ulicy. Przed nami ukazuje się meczet. Kontynuujemy spacer ulicą Ehmedek Sk., a następnie skręcamy w lewo przy Kleopatra Terrace Cafe. 

Wyruszamy w drogę powrotną do kolejki linowej, tą samą trasą, którą wcześniej dotarliśmy. Idziemy ponownie wzdłuż majestatycznej fortecy Ehmedek, ciesząc się otaczającą nas historią i atmosferą. Schodząc w kierunku kolejki, zatrzymujemy się na chwilę, by uwiecznić zapierające dech w piersiach widoki na Alanyę, port oraz błękitne wody Morza Śródziemnego.

Droga powrotna okazała się znacznie łatwiejsza i przebiegła sprawniej, dzięki czemu szybko dotarliśmy do kolejki linowej Teleferic na stacji Kale. Choć w kolejce czekało kilka osób, na swoją kolej nie musieliśmy długo czekać.

Zjazd kolejną linową w dół. Z góry rozciąga się piękny widok na miasto Alanya, plażę, góry i okolice.

Z dolnej stacji kolejki Teleferik skręciliśmy w prawo i ruszyliśmy wzdłuż tej samej drogi, którą przemierzaliśmy rano. Po krótkim spacerze dotarliśmy na miejsce zbiórki obok Parku Atatürka, w pobliżu postoju taksówek. Ku naszemu zdziwieniu, byliśmy pierwsi. Wykorzystaliśmy ten czas na chwilę odpoczynku w cieniu parku, czekając na resztę grupy. Gdy wszyscy dotarli, pilotka przeliczyła uczestników, po czym udaliśmy się do autobusu, który zabrał nas do kolejnego punktu wycieczki – portu w Alanyi. Pojazd zaparkował na placu przed słynną Czerwoną Wieżą, jedną z najbardziej charakterystycznych budowli w tym rejonie, położoną przy ulicy İskele, tuż obok portu statków wycieczkowych.

Po wyjściu z autobusu nasza przewodniczka opowiedziała o historii i znaczeniu Czerwonej Wieży, a także o porcie, okolicznych atrakcjach oraz pomniku Kemala Atatürka, który znajduje się na środku placu. Następnie wyznaczyła miejsce zbiórki – pod drzewem przy wejściu do Czerwonej Wieży – i dała nam godzinę na zwiedzanie.

Miejsce zbiórki pod drzewem, w tle nasz autokar oraz pomnik Kemala Atatürka.

Wejście na Czerwoną Wieżę. Po lewej drogowskazy na różne pobliskie atrakcje.

Grupą ruszyliśmy pod górę drogą z kostki brukowej i za chwilę byliśmy przy wejściu na wieżę.

Przejście od miejsca zbiórki do wejścia na Czerwoną Wieżę. Krótki spacerek.

Zdjęcia ©2025 Airbus,CNES / Airbus,Maxar Technologies,Dane mapy ©2025 

9. Red Tower (Kızıl Kule) - Czerwona Wieża.

Adres: Çarşı, İskele Cd. No:102, 07400 Alanya/Antalya

Czerwona Wieża to nie tylko jeden z najważniejszych zabytków architektury seldżuckiej, ale również ikona współczesnej Alanyi. Położona malowniczo przy porcie, jest charakterystycznym punktem orientacyjnym oraz popularnym celem spacerów turystów. Szczególnie imponująco prezentuje się zarówno od strony morza, jak i ze wzgórza zamkowego. Warto odwiedzić Czerwoną Wieżę także dla zapierających dech widoków, jakie roztaczają się z jej szczytu na Alanyę oraz błękitne wody Morza Śródziemnego.

Architektura i wygląd budowli

Wieża została wzniesiona z kamieni, marmuru pochodzącego z antycznych budowli oraz cegieł. Całą konstrukcję zaprojektowano na planie ośmiokąta, gdzie każda z ośmiu ścian mierzy 12,5 metra szerokości. Budynek ma średnicę 29 metrów, a jego wysokość wynosi 33 metry. Wieża składa się z pięciu kondygnacji, na których szczyt prowadzi 85 schodów.

Choć z zewnątrz budowla wydaje się prosta i surowa, jej wnętrze kryje zaskakująco złożony układ. Każda kondygnacja posiada unikalny plan, który został dostosowany do ściśle określonych potrzeb militarnych.

Wewnętrzny filar stanowiący centralną oś Czerwonej Wieży stabilizuje konstrukcję wieży i jest

jednocześnie cysterną.

W ścianach zewnętrznych (po prawej) znajdują się niewielkie otwory obserwacyjne.

Każda z kondygnacji ma inny układ wewnętrzny. Wszystkie są ładnie oświetlone i przede wszytkim

jest tam chłodno i przyjemnie.

Centralnym elementem wieży jest wewnętrzny filar, który pełni rolę jej głównej osi. W jego wnętrzu wydrążono przestrzeń, tworząc cysternę, która nie tylko zapewniała obrońcom zapas wody pitnej na czas długotrwałego oblężenia, ale również pełniła funkcję stabilizującą dla całej konstrukcji wieży.

Piąta, najwyższa kondygnacja została zaprojektowana jako otwarty taras, otoczony murem obronnym zwieńczonym charakterystycznymi blankami, czyli zębami z przerwami pomiędzy nimi. Takie rozwiązanie miało na celu ułatwienie obrony podczas oblężenia, zapewniając łucznikom osłonę i swobodne działanie.

Wewnątrz muru znajduje się chodnik, umożliwiający obejście obwodu całej wieży dookoła.

Ze szczytu wieży można podziwiać współczesne zabudowania miasta Alanya ze wszystkich stron,

pobliski port, stocznię .

Zarys historii

Czerwona Wieża została wzniesiona w 1226 roku z rozkazu seldżuckiego sułtana Alaeddina Keykubata. Stanowiła kluczowy element systemu obronnego Alanyi, skutecznie chroniąc pobliskie stocznie (tr. Tersane), które powstały rok później, w 1227 roku. Wieża strzegła również wejścia do portu oraz zabezpieczała zamek położony na wzgórzu przed atakami od strony lądu.

Podczas oblężeń budowla mogła pomieścić nawet dwa tysiące osób, zapewniając im schronienie. Na co dzień stacjonował tu garnizon składający się z komendanta i czterdziestu żołnierzy, gotowych do obrony w każdej chwili.

Przez stulecia Czerwona Wieża pełniła funkcje militarne, jednak w XX wieku stała się jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych Alanyi. W latach 1951–1953 przeprowadzono gruntowną renowację, podczas której wnętrze wieży przekształcono w przestrzeń wystawienniczą. Kolejne prace konserwatorskie wykonano w 1979 roku, co nadało budowli jej obecny wygląd. Dopiero po tych renowacjach wieża zyskała swoją obecną nazwę – "Czerwona Wieża" – dzięki charakterystycznym jaskrawoczerwonym cegłom użytym przy odbudowie górnych kondygnacji.

Godziny otwarcia:

Wieża jest otwarta dla zwiedzających codziennie w godzinach 9:00 - 19:00.

Niestety, nie udało mi się znaleźć informacji na temat cen biletów wstępu.

Wewnątrz znajduje się skromna wystawa, określana jako Muzeum Etnograficzne, choć jej treść nie należy do szczególnie interesujących. Prezentowane są tutaj codzienne przedmioty z regionu Alanyi, a także czasowe ekspozycje tematyczne.

Ekspozycja w środku przedstawia wystawy dotyczące historii i kultury regionu, w tym eksponaty

związane z żeglugą i obroną.

Źródło: https://turcjawsandalach.pl/content/czerwona-wie%C5%BCa-w-alanyi

Mieliśmy godzinę wolnego czasu. Wspinaczka po schodach była dość wymagająca – stopnie były wysokie, a brak kondycji dawał się we znaki. Na każdym piętrze robiliśmy krótkie przerwy, aby odpocząć i przy okazji podziwiać wnętrza budowli. Na szczęście w środku panował przyjemny chłód, co znacznie ułatwiało wspinaczkę. Po dotarciu na piątą kondygnację spacerowaliśmy wąskim chodnikiem, podziwiając panoramę ze wszystkich stron pomiędzy „zębami” muru obronnego. Oczywiście, uwieczniliśmy te widoki na zdjęciach.

Najbardziej urzekający okazał się widok na port i błękitne wody Morza Śródziemnego. Zrobiliśmy również kilka zdjęć na tarasie, gdzie można było pospacerować pomiędzy zacienionymi krużgankami. Po krótkim odpoczynku zaczęliśmy schodzić powoli na dół, zatrzymując się jeszcze przy ekspozycji zdjęć.

Po wyjściu z wieży zauważyliśmy po prawej stronie imponującą katapultę, która była częścią wystawy na zewnątrz.

Katapulta, czyli machina miotająca kamienne,żelazne pociski lub płonące bale była używana w starożytności i średniowieczu od obrony przed wrogiem. 

Za katapultą można było zobaczyć uroczą małą plażę i kąpiących się ludzi.  

Przepiękny widok, czysta i chłodna woda, ah marzenie. Nam było bardzo gorąco.

Po krótkim odpoczynku udaliśmy się na miejsce zbiórki. Po przeliczeniu wszystkich uczestników wsiedliśmy do autobusu i wyruszyliśmy na obiad na pływających platformach na rzece, w typowo tureckim stylu. Rzeka Dimçay znajduje się około 15 kilometrów od Alanyi, więc czekała nas krótka podróż, podczas której mogliśmy podziwiać malownicze pasma gór Taurus rozciągające się wzdłuż trasy.

10. Obiad nad rzeką Dimçay.

Adres: Ada Piknik, Kuzyaka, Dim Çayı Tüneli, 07450 Alanya/Antalya,

Źródła rzeki Dimçay znajdują się u podnóża majestatycznych gór Taurus w prowincji Konya. Rzeka o długości około 60 kilometrów płynie na zachód, aż do Morza Śródziemnego. Dimçay to nie tylko malownicza rzeka, ale także popularna atrakcja turystyczna w Turcji, przyciągająca zarówno mieszkańców, jak i odwiedzających z całego świata.

Niezliczone restauracje i miejsca piknikowe

Rzeka Dimçay jest doskonałym miejscem na relaksujący piknik wśród zieleni, szczególnie w okolicach Alanyi. Wzdłuż jej brzegów znajdziesz wiele restauracji, kawiarni i przytulnych ogródków, gdzie można delektować się aromatyczną herbatą, kawą lub smaczną przekąską. Latem te miejsca tętnią życiem i cieszą się dużą popularnością wśród turystów.

Ochłoda w basenach rzecznych

Jeżeli szukasz ochłody, warto skorzystać z basenów wypełnionych krystalicznie czystą wodą z rzeki. Na amatorów wodnych atrakcji czekają również zjeżdżalnie, które dodają nieco adrenaliny podczas kąpieli. W upalne dni baseny mogą być jednak zatłoczone, dlatego najlepiej wybrać się tam wcześnie rano, aby uniknąć tłumów i w pełni cieszyć się spokojem.

Jak dotrzeć do Dimçay?

Istnieją dwa łatwe sposoby, aby dotrzeć w to malownicze miejsce: samochodem – własnym lub wynajętym, oraz autobusem.

1. Samochodem

Aby dojechać nad rzekę Dimçay, oddaloną o około 15 km od centrum Alanyi, należy kierować się drogą w stronę Gazipaşa – Mersin. Kluczowym punktem orientacyjnym jest skrzyżowanie, gdzie rzeka Dim wpływa do morza. Skręcając na północ i podążając za drogowskazami, dotrzesz do restauracji położonych nad samą rzeką.

2. Autobusem

Jeżeli planujesz podróż transportem publicznym, wsiądź do autobusu numer 10. Kursuje on z portu w starym mieście Alanyi i z łatwością dowiezie Cię na miejsce.

Podczas podróży przewodniczka podzieliła się kilkoma przydatnymi informacjami na temat wizyty:

1. Można wybrać dwa style jedzenia: tradycyjne stoły mieszczące 4 osoby lub turecki styl biesiadowania na dywanach, bez butów, dla maksymalnie 10 osób.

2. Po przybyciu warto najpierw znaleźć odpowiedni stolik i go zająć. Następnie należy udać się do stołów bufetowych przy wejściu na strefę piknikową, gdzie można skomponować własny zestaw sałatek, makaronów, tureckiego chleba pita, sosów oraz owoców. Przy stanowisku z daniem głównym obsługa zapyta o Twój wybór – grillowaną rybę lub filet z kurczaka – i nałoży porcję.

3. Po skompletowaniu posiłku można wrócić do stolika i spokojnie cieszyć się daniami. W trakcie posiłku kelnerzy podejdą, aby zaproponować napoje (które nie są wliczone w cenę) lub deser. Po złożeniu zamówienia przyniosą wybrane napoje, a później rozliczą płatność.

4. Dania w formie bufetu można spożywać do woli, jednak ryba i mięso są serwowane w ograniczonej ilości, bez dokładek.

5. Po zakończonym posiłku warto odkryć cały kompleks – wziąć orzeźwiającą kąpiel w chłodnej wodzie, co doskonale sprawdzi się podczas upalnych dni, lub po prostu zrelaksować się nad rzeką, ciesząc się pięknem natury i promieniami słońca.

Na obiad i odpoczynek mieliśmy około godziny. Po opuszczeniu autobusu zeszliśmy schodami w dół na pływające platformy, gdzie każdy zajął miejsce przy wybranym stoliku. Następnie udaliśmy się po jedzenie i napoje. My usiedliśmy na krzesłach przy stoliku razem z innym polskim małżeństwem. Dodatkową atrakcją było to, że można było zdjąć buty i zanurzyć stopy w rzece, co było niezwykle relaksujące.

Wiekszość jest stolików z siedzeniami na dywanach i poduszkach. Ale są też zwyczajne stoły z krzesłami. Pomiędzy platformami płynie rzeka Dimçay.

Nasz obiad w miłym towarzystwie nad rzeką Dimçay.

Miejsca piknikowe to zazwyczaj rozległe kompleksy, oferujące wiele atrakcji. Na ich terenie znajdziesz sklepy, toalety, a także baseny (korzystanie z nich może wymagać dodatkowej opłaty). Możesz popływać w rzece, skakać do wody lub korzystać ze zjeżdżalni. Sprawdziłam temperaturę wody – jak to w rzece, była bardzo zimna, więc zrezygnowałam z kąpieli. Na górze znajduje się malowniczy mostek, z którego rozciąga się widok na cały kompleks, pozwalając podziwiać jego uroki z innej perspektywy.

Zdjęcia z miejsca piknikowego Ada Piknik nad rzeką Dimçay.

O ustalonej godzinie spotykamy się przy autobusie, a po szybkim przeliczeniu wsiadamy na pokład. Kierujemy się do ostatniego punktu naszej wycieczki – słynnego tureckiego bazaru. 

Wysiadamy przy rondzie Mevlana Heykeli, w pobliżu zakładów Arçelik, tureckiego producenta sprzętu AGD. Pilotka prowadzi nas bezpośrednio na bazar, gdzie mamy 1,5 godziny na zakupy i odkrywanie lokalnych skarbów.

11. Saturday Market - Bazar w sobotę

Adres: Mahmutlar belediye Karşısı, Telekom yanı, 07400 Türkiye,

Całe centrum Alanyi przypomina jedno wielkie centrum handlowe. Przy głównych ulicach znajdziesz zarówno sklepy znanych tureckich marek odzieżowych, jak i mnóstwo stoisk z ubraniami, torbami czy pamiątkami. Jednak, aby naprawdę zrozumieć turecki styl życia, warto odwiedzić prawdziwy turecki bazar. Takie targowiska odbywają się w każdym tureckim mieście i miasteczku, zazwyczaj w cyklu tygodniowym. Wówczas zjeżdżają się lokalni rolnicy, producenci żywności oraz sprzedawcy różnorodnych towarów — od ubrań i naczyń po kosmetyki. Wizyta na bazarze to doskonała okazja do zanurzenia się w lokalnej kulturze: możesz podziwiać kolory, robić zdjęcia, degustować świeże owoce oraz regionalne specjały, ale niekoniecznie musisz ulegać szałowi zakupów.

Mahmutlar w sobotę? Zabierz torbę na zakupy!

W sobotnie poranki Mahmutlar zamienia się w prawdziwy festiwal barw, zapachów i dźwięków. Powodem tego jest lokalny bazar, który rozciąga się wzdłuż głównej ulicy tej popularnej dzielnicy Alanyi. To jeden z najbardziej znanych targów w regionie i obowiązkowy punkt dla każdego, kto chce poczuć autentyczną, turecką atmosferę. Do Mahmutlar z centrum Alanyi można łatwo dotrzeć miejskimi autobusami linii 1 i 101, które kursują regularnie przez cały dzień.

Jeśli planujesz korzystać z transportu publicznego, warto pobrać aplikację Moovit. To niezwykle przydatne narzędzie, które pokazuje rozkłady jazdy, przystanki i trasy autobusowe, pomagając poruszać się po Alanyi jak lokalny mieszkaniec.

Bazar w Mahmutlar to prawdziwa skarbnica różnorodności. Znajdziesz tu wszystko: świeże owoce i warzywa bezpośrednio od lokalnych rolników, aromatyczne przyprawy, sery, oliwki, tureckie słodycze, domowe przetwory, a także odzież, obuwie, tekstylia, torby, rękodzieło, a nawet kultowe tureckie podróbki znanych marek. To raj zarówno dla poszukiwaczy okazji, jak i miłośników pamiątek. Na bazarze możesz nie tylko zrobić zakupy, ale także spróbować świeżo wyciskanego soku z granatów, skosztować tradycyjnego simita czy po prostu obserwować codzienne życie mieszkańców. Tutaj targowanie się to prawdziwa sztuka i jeden z elementów lokalnego folkloru.

W porównaniu do innych bazarów w Alanyi, ten w Mahmutlar wyróżnia się niepowtarzalnym klimatem. Jest bardziej lokalny, mniej turystyczny, dzięki czemu autentyczny. Jeśli chcesz poczuć prawdziwy rytm tureckiego życia i przywieźć do domu coś więcej niż zwykłą pamiątkę, sobotni bazar w Mahmutlar będzie idealnym wyborem.

Źródło: https://alanyaonline.pl/bazary-w-alanyi

Nasza wizyta na bazarze Mahmutlar

Podczas spaceru po bazarze Mahmutlar rozglądaliśmy się za typowymi tureckimi słodkościami. Zatrzymałam się przy kolorowym stoisku wypełnionym chałwą, herbatami, kawami, ciasteczkami i innymi przysmakami. Młody sprzedawca natychmiast do nas podszedł, próbując zagadywać, a słysząc, że mówimy po polsku, starał się powiedzieć kilka słów w naszym języku. Poczęstował nas herbatą oraz kawałkiem chałwy, co było wyraźną próbą zbudowania relacji z klientem. Następnie zaczął proponować produkty, podając ceny, które wydawały nam się dość wysokie. Składał zestawy, dodawał gratisy, próbując przekonać do zakupu. Za 4 opakowania chałwy, 4 małe paczki ciastek, sypaną herbatę i małą kawę chciał około 1500 lir (około 135 zł). Próbowałam się targować i zamieniać produkty, co wyraźnie zaczęło go irytować. Ostatecznie mąż uznał, że cena jest za wysoka i postanowiliśmy odejść.

Niestety, nie było to proste, bo sprzedawca poczuł się urażony, twierdząc, że poświęcił nam czas, więc powinniśmy coś kupić. Był to moment, który mocno nas zniechęcił – nachalność i brak jasnych cen na produktach pozostawiły niesmak. Wyraźnie było widać, że ceny dla turystów są znacznie wyższe niż dla lokalnych mieszkańców.

Mimo to postanowiłam spróbować jeszcze raz. Podeszliśmy do innego stoiska, gdzie sytuacja wyglądała podobnie – sprzedawca również mocno naciskał, podkreślając wysoką jakość swoich produktów, na przykład herbaty Rize. Po długich negocjacjach udało się wybrać: zestaw 5 opakowań galaretek i czekoladek, 4 opakowania chałwy oraz tureckie przysmaki w torebce, a do tego jedną herbatę Rize. Za wszystko zapłaciliśmy 600 lir (około 54 zł).

Mimo zakupu, cała sytuacja pozostawiła mieszane uczucia. Nachalność sprzedawców i presja, by natychmiast kupować coś, co się tylko ogląda, były bardzo uciążliwe. Brak transparentnych cen i różnice w traktowaniu lokalnych klientów oraz turystów sprawiły, że wizyta na bazarze nie należała do najprzyjemniejszych doświadczeń.

Nasze tureckie słodkości z bazaru. 

Następnie udaliśmy się do centrum handlowego Akdeniz Park AVM, które znajduje się tuż obok bazaru. Była tam możliwość skorzystania z darmowej toalety. Spacerowaliśmy po piętrach i zajrzeliśmy do kilku sklepów, przyglądając się ich ofercie.

Po wyjściu na zewnątrz skierowaliśmy się do supermarketu A101, aby porównać ceny herbaty i słodyczy. Na bazarze herbata kosztowała 200 lirów, podczas gdy w sklepie jej cena wynosiła 130 lirów. Okazało się, że słodkości również były tańsze. Ostatecznie zakupiliśmy wodę oraz trzy rodzaje herbat rozpuszczalnych.

Kupiliśmy dwie herbaty w proszku po 75 lirów każda oraz jedną herbatę granulowaną za 55 lirów.

Ponownie odwiedziliśmy bazar, gdzie udało mi się kupić piękną bransoletkę z muszelek za 2 euro (po negocjacjach obniżyłam cenę z 3 euro). Skusiliśmy się także na kiść małych bananów, ważących ponad kilogram, za 65 lir. Po zakupach nadszedł czas, by wrócić na miejsce spotkania. Każdy z nas wyszedł z bazaru z jakimiś pamiątkami.

Zachęcamy do obejrzenia krótkiego filmiku z bazaru, przygotowanego przez nasze biuro podróży:

https://youtu.be/kr3PUzWveew

Jeśli planujesz zakupy w Turcji, koniecznie przeczytaj nasz artykuł o sztuce targowania się. Ta umiejętność może znacząco wpłynąć na Twój wakacyjny budżet i pozwolić zaoszczędzić podczas kupowania pamiątek!

https://zawod-podroznik.pl/europa/turcja/jak-sie-targowac-w-turcji

Zmęczeni całodziennym upałem z ulgą wsiedliśmy do klimatyzowanego autobusu, który zapewnił nam przyjemne ochłodzenie. W trakcie podróży udało mi się zrobić kilka zdjęć przez okno:

Duży meczet po drodze. 

Plantacja bananów na zewnątrz i wewnątrz dużych hal. 

Po lewej beczki na dachach - tak grzeją sobie wodę do kąpieli - to się nazywa genialne

wykorzystanie klimatu. 

W Turcji beczki umieszczone na dachach budynków najczęściej służą do podgrzewania wody za pomocą energii słonecznej. To popularne i ekologiczne rozwiązanie szczególnie sprawdza się w regionach o dużym nasłonecznieniu. Beczki, zazwyczaj wykonane ze stali, działają jak proste kolektory słoneczne, podgrzewając wodę znajdującą się wewnątrz.